'Verliezen van een meisje kan natuurlijk niet'

Foto: KNVB Media

Eva speelt bij het talent team van CTO Eindhoven. Hier kan ze zich meten met gelijken. Maar ze zal nooit vergeten dat het ooit begon bij RKVVO. "Dat is mijn basis, iets waar ik dankbaar voor ben. Niet bij alle amateurclubs is het zo goed geregeld."

Daar in Veldhoven speelde ze tien jaar van de f10 tot en met de c1. Eerst gemengd, maar vanaf de D-pupillen bepaalde niveau en ambitie in welk team ze uitkwam. Eva was goed genoeg voor de jongens. Dat was niet makkelijk want ze werd toch anders benaderd. "De tegenstanders vlogen er bij mij altijd harder op dan bij mijn medespelers. Dan trokken ze mij terug aan mijn staart als ik ze voorbij was. Want verliezen van een meisje, dat kan natuurlijk niet.

Ventje

Het talent spatte er vanaf. Al in de e1 stapte een scout van Willem II op haar trainer af. “Hoe heet dat ventje?” “Welk ventje?” “Die met die haarband.” “Je bedoelt Eva?” “Eva? Een meisje? Laat dan maar zitten, daar hebben we de faciliteiten nog niet voor.” Een grote teleurstelling voor een meisje of niet? "Ik kon er juist wel om lachen, ik viel blijkbaar op. Ze zijn me blijven volgen en de KNVB heeft uiteindelijk Willem II gevraagd of ik toch mee mocht trainen. Dat probeert de bond altijd te doen met toptalenten. In mijn laatste seizoen bij RKVVO mocht ik inderdaad meetrainen met de c2 van Willem II. Dat was gaaf, het ging zoveel sneller ineens."

Eva speelt nu op het middenveld, op de zes of de acht. De vrije ruimte zoeken daar ligt haar grote kracht, maar bij RKVVO werd ze vaak als verdediger ingezet. Misschien wel uit bescherming, kijkt ze nu terug. Ze voelde ook dat de trainers haar anders benaderden, minder streng voor haar waren. "Tegen Best Vooruit veroorzaakte ik bijvoorbeeld in de laatste minuten een penalty. Ze scoorden, wij verloren, mijn schuld. 'Wat doe je!' riepen de jongens. 'Niet erg', zei de trainer. maar dat was het natuurlijk wel. Ik wilde niet anders worden behandeld dan de anderen. Alleen dan word ik een betere voetballer.”

Uitzondering

De overstap naar CTO Eindhoven kwam op het juiste moment. Bij veel jongens van RKVVO verslapte de interesse in voetbal. Hun droom om profvoetballer te worden lag in duigen. Maar Eva brandde van ambitie. Als talent ben je de uitzondering, daar moet je me om kunnen gaan. "Ik werd vaak als voorbeeld genomen. “Kijk, Eva heeft wel haar best gedaan. Of, Eva gaat er wel vol voor vandaag.” Dat vond ik ongemakkelijk. Ik zag het al in die blikken van sommige jongens.
Ze keken elkaar aan, zo van: 'Zij wel'. Ik wilde anoniemer zijn, maar ik besef nu ook dat dit bij talent hoort. Je steekt erbovenuit."

In het CTO talent team – met meisjes van vijftien tot en met achttien – is het gelukkig andersom. "Daar ben ik een van de jongste meisjes en kan ik me aan anderen optrekken. Bovendien gaan ze er allemaal helemaal voor. Net als bij de nationale selectie van Onder 16."

Haar leven draait nu om de bal. Neem bijvoorbeeld de dinsdag. Om half zeven fiets ik tien kilometer naar een krachthonk in Eindhoven. Van half acht tot half negen hebben we daar onze ochtendtraining, die vooral gericht is op 'core stability'. Daarna fiets ik naar school, waar ik tot twee uur les heb. Vervolgens fiets ik door naar het sportveld. De aansluiting van de lessen op de training was eerst niet goed geregeld waardoor ik lessen miste. Nu wel. Mijn dagelijkse voetbaltraining duurt van drie tot half vijf. Omkleden en douchen, en om zes uur ben ik weer thuis.

"De avond houd ik meestal vrij voor mijn huiswerk – ik zit in de vierde klas van het vwo. Op vrijdagavond spelen we een competitiewedstrijd. In het weekend ben ik vrij." Maar een dag zonder voetbal is een dag niet geleefd voor Eva. Op zaterdagochtend gaat ze naar het vertrouwde nest van RKVVO. "Ik ben coach van de f6. Allemaal jongetjes."