Nikki (8) is 'one of the guys'

Foto: KNVB Media

Het ging zoals het altijd gaat. Nikki - toen vijf jaar oud - stond langs de lijn naar een wedstrijd van haar oudere broer te kijken. Dat had ze al vaker gedaan, maar nu sloeg de vonk over. Ze trok haar moeder aan haar arm en liet niet meer los. ”Mag ik ook op voetbal mam, alsjeblieft. Alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft.”

Welke ouder kan dit weigeren? En dus begon Nikki samen met drie andere meisjes als een van de eerste meisjes mini-pupillen bij RKSV Nomen est Omen (NEO) in Borne. Die andere meisjes zijn al weer gestopt. Ze waren slechts nieuwsgierig. Dat is niet genoeg. Niet dat Nikki het erg vindt. ”Ik voetbal liever met jongens. In mijn klas is een overschot aan jongens, en ook in mijn team kan ik het goed met ze vinden.”

Vuur in haar ogen

De vonk wakkert het vuur in haar ogen aan, zodra ze binnen de lijnen stapt. Dat fanatisme heeft ze van haar moeder. Helaas heeft ze geen verstand van voetbal. En haar vader leeft niet meer dus die kan ze niet meer vragen hoe de dingen moeten. Gelukkig is er bij NEO veel aandacht voor het meisjesvoetbal. "Alles bij deze club is goed geregeld, alles is spiksplinternieuw en zo. En de mini’s en de meisjes zijn net zo belangrijk als de selectieteams. Bij de mini’s speelden we altijd op kunstgras, zodat onze wedstrijdjes nooit werden afgelast.”

Nikki is one of the guys volgens trainer Michel. Tot haar grote geluk. Jongens doen lekker wild, ze maken leukere grapjes dan meisjes. Onder de douche doen we aan billen schuiven, en ook aan buik schuiven, en dan komt Michel en dan gooit hij bekertjes koud water over ons heen. “Afkoelen!” roept hij dan. Nee, ze mist de meisjes van haar leeftijd niet. "Mijn teamgenoten doen nooit raar. Ik ga gewoon mee de kleedkamer in, we kleden ons samen om, na afloop douchen we samen.”

Soms als het team een kleedkamer met het team van een andere club moet delen, voelt ze dat ze een meisje is. Die jongens kijken raar naar mij. Moeten we tegen een meisje. Als ze dan naar me gaan zitten staren, ga ik me ergens anders omkleden.

Stoer

Ook buiten het voetbal verkeert ze het liefst onder de jongens. "Ik vind jongens gewoon leuk, leuker dan meisjes. Zij vinden mij denk ik ook leuk. Ze zeggen: “Meisjes zijn stom, maar Nikki is stoer.” Ik doe alles met ze, ook als we niet voetballen. We crossen door de straat, we klimmen in bomen, alles.’ Dat gevoel zit zo diep, dat als Nikki naar een meisjesteam zou moeten ze van voetbal af zou gaan. ”Maar dat gaat mij niet gebeuren. Ik ben dit jaar echt beter geworden. Ik schiet veel harder dan eerst, net zo hard als sommige jongens in mijn team.”

Trainer Michel speelt daarin een belangrijke rol. Hij behandelt Nikki niet apart, maar geeft haar juist vertrouwen. Zo zijn er ook verhalen van meisjes die altijd linksback worden gezet en net iets vaker wissel staan. Nikki speelt het liefst de hele wedstrijd in de spits, maar van trainer Michel mag iedereen daar schitteren. Net zoals iedereen van het team een keer mag keepen. Is er dan echt niets dat ze anders doet? Ja, toch een ding vindt ze minder eerlijk. "Als er na de training spullen moeten worden opgeruimd, rennen alle jongens snel weg. “Wie het eerste bij de douches is!” Dan roep ik ze terug, maar ze komen nooit. Dan doe ik het maar weer, anders moet de trainer het alleen doen.”