Column Jan Dirk van der Zee: DOESLIEF

Ik ben er niet van overtuigd dat de campagnes van Sire iets uithalen, hoe nobel de bedoelingen ook zijn. - Foto: KNVB Media

Daar sta je dan. In een felgekleurd oranje-shirt. Had je nooit moeten doen. Als wisselspeler gaan vlaggen. Met de minuut neemt de irritatie toe. Over alles. Het meest erger je je aan de keeper van de tegenpartij.

Je hebt nu al een paar keer de grensrechtervlag in de lucht gestoken, maar je kunt nog beter met een triangel boven het orkest proberen uit te komen. Wat een eikel. Niet normaal. ‘Scheids! Kijk wat een smerige overtreding. Doe d’r wat aan...!’

Code of Football

Sjors Brouwer is bij de KNVB verantwoordelijk voor de invoering van onze maatschappelijke agenda. Eén van de punten op die agenda is de Code of Football, waarbij respect de middenstip van het beleid vormt. Sjors heeft de afgelopen weken de deur bij mij platgelopen omdat er in zijn optiek zoveel op de velden gebeurt dat het een Sire-campagne waard is. Ik heb dat resoluut afgewezen. Niet alleen omdat de excessen in het amateurvoetbal door het lik-op-stuk-beleid ieder jaar dalen, maar ook omdat ik er niet van overtuigd ben dat de campagnes van Sire iets uithalen. Hoe nobel de bedoelingen ook zijn.

Want wat is het maatschappelijke effect geweest van: ‘wie is toch die man die iedere zondag het vlees snijdt’ of ‘laat jongens weer jongens zijn’? Heeft het iets geholpen? Gedrag veranderd? Ook hun nieuwste campagne – DOESLIEF - waarmee mensen worden aangesproken op onaardig gedrag, zet volgens mij geen zoden aan de dijk. Of zal er op Twitter minder worden gescholden met het woord ‘kanker’ dan de 146.571 keer dat het vorig jaar is gebeurd? Zal het percentage middelvingers dat wordt opgestoken naar weginspecteurs (72 procent) afnemen?

Tendentieus

Niet te geloven. Nu wordt een teamgenoot voor je ogen tegen de grond gewerkt door de doelman. Wapperen met de vlag heeft geen resultaat. ‘Scheids!’ Gefixeerd volg je de keeper. De situatie op het veld ontaardt in een soort moshpit van Rock am Ring. Een chaotisch ballet van rennende, trappende, vallende, schreeuwende en duwende spelers. De speler van jouw team ligt op de grond en wordt door de doelverdediger tegen zijn hoofd getrapt. Alles gaat snel, maar ook weer traag. Gegil en geschreeuw van het publiek. Voor je het beseft, storm je het veld op. De keeper, dat is je doel. Nog een paar meter. Vanachteren haal je uit. Nadat hij in elkaar is gezakt, blijft hij roerloos liggen.   

Het zijn de beelden waar het NOS Journaal op zondagavond om acht uur mee opent. Een dag na de zaterdagwedstrijd. “Tendentieus”, zeg ik tegen Sjors, als we de beelden van de doorgedraaide grensrechter vol afschuw nog een keer bekijken. “Waarom zendt de NOS dit pas veel later uit en ook nog eens net na de uitzending van StudioSport?” mopper ik verder. Sjors heeft intussen een filmpje met kinderen uit groep acht van de basisschool aangeklikt. Ze reageren op de DOESLIEF-campagne. Een meisje zegt: ‘Ik denk dat mensen er wakker van worden’. Een jongetje concludeert: ‘Het is heel goed, zo zie je wel dat veel mensen onaardig en gemeen tegen elkaar zijn.”

“Inderdaad”, knikt Sjors instemmend. “DOESLIEF, zouden we in het voetbal ook kunnen gebruiken”. Heel misschien, denk ik, eerst komt DOE EENS NORMAAL. In kapitalen geschreven.

Alle columns van Jan Dirk van der Zee Lees hier alle eerdere columns van Jan Dirk van der Zee.