Gerard Nieuwenbroek: Honderdjarige vrijwilliger van RKAVV

Gerard Nieuwenbroek met zijn kado van het bestuur van RKAVV (boven). Naast hem zitten op de onderste rij zijn maten van het oud papier. - Foto: Jelle Abma / RKAVV

Vorige maand werd Gerard Nieuwenbroek 100 jaar. Net zoals bij vele voorgaande verjaardagen kwamen zijn maten van het oud papier bij hem langs om dit te vieren. Dit keer hadden zij echter ook het bestuur van RKAVV meegenomen. Zij eerden namens de club uit Leidschendam hun oudste en meest trouwe vrijwilliger.

Het was een bijzondere verjaardag voor Gerard. En dat terwijl hij eigenlijk helemaal niet van aandacht houdt. De burgemeester had hij al buiten de deur gehouden en de brief van de koning met een felicitatie had hij snel weggegeven aan zijn kinderen. Maar het bezoekje van het bestuur van RKAVV had hem goed gedaan. Van hen kreeg hij het allermooiste cadeau: een shirt van RKAVV met het getal 100 erop.

Bij binnenkomst in zijn huis in Leidschendam, wijst hij er dan ook direct op. "Mooi hè. Ik ben er echt heel blij mee", is het eerste wat hij erover zegt. Op de kast staat een ingelijste foto waarop hij het shirt overhandigd krijgt. Zijn maten van het oud papier staan er ook op. En dat is hem net zoveel waard.

Inkomstenbron

Als zeventienjarige jongen begon hij ooit met de inzameling van het oud papier bij de club. Nu, 83 jaar (!) later, doet hij het nog steeds. "Het ging als vanzelf. Ik heb er altijd schik in gehad. Logisch ook, want als ik er een hekel aan had gehad, was ik allang gestopt. Het is gezellig en bovendien levert het veel centjes op voor de club. In de loop der jaren hebben we tonnen opgehaald. De staantribune op het complex is zelfs voor een groot deel bekostigd met het geld van het oud papier. Daar ben ik heel trots op."

De taak was altijd eenvoudig. "De leden brachten het oud papier mee naar de club, wij deden ze in de containers en leverden deze in. Ik heb dit tot mijn 95ste volgehouden. Toen heb ik een nieuwe heup gekregen en kon ik niet goed meer lopen. De jongens wilden echter dat ik erbij betrokken bleef. Daarom heb ik de taak van coördinator gehouden. Als er een probleem is, los ik het op."

Werken is gezond

Ik herinner mij een wedstrijd waarin wij met 12-0 verloren. De jongens gingen zingend van het veld af. Geweldig toch?

Dat hij het werk tot op hoge leeftijd kan doen, kan Gerard wel verklaren. "Ik ben altijd sterk geweest, was nooit moe. Werken is heel gezond. Je moet doorgaan, niet te veel nadenken en niet stilzitten. Dan komt het altijd goed."

RKAVV is van 1922. Gerard is dus nog ouder dan de club. '"Ik kom er al mijn hele leven. Vroeger was er in ons kleine dorp nooit wat aan de hand. Daarom gingen we de hele dag spelen en voetbal kijken op de club. Ik kreeg een flesje water mee en een boterham met suiker en daar moest ik het mee doen."

Geen geld voor voetbalschoenen

Dat hij nooit zelf heeft gevoetbald doet hem pijn. "Dat ging helaas niet. Ik kom uit een arm gezin. Mijn ouders hadden geen geld voor voetbalschoenen. Later heb ik wel met de supportersvereniging op het veld gestaan. Dat was een kwartier geweldig. Ik was het voetballen echter niet gewend en scheurde een spier. Daarna is het er nooit meer van gekomen."

Wel was hij jarenlang leider van jeugdteams, waar vaak ook één van zijn acht kinderen in speelde. "Het voetballende gedeelte liet ik aan de andere leiders over. Ik vond het vooral belangrijk dat de jongens plezier hadden. Ik herinner mij een wedstrijd waarin wij met 12-0 verloren. De jongens gingen zingend van het veld af. Geweldig toch?"

Rustig plekje

Ook bezoekt Gerard al vele tientallen jaren de wedstrijden van het eerste elftal van RKAVV. Vroeger stond hij vaak langs de zijlijn om de grensrechter van de tegenstander 'te adviseren'. Tegenwoordig zoekt hij met zijn scootmobiel het meest rustige plekje op. "Ik mag op een ereplaats zitten, maar daar is het veel te druk. Dan gaat iedereen tegen mij praten. Daar houd ik helemaal niet van. Laat mij maar lekker in mijn eentje in alle rust de wedstrijd bekijken." De clubman kan niet wachten op het voorjaar. "De afgelopen weken was het soms veel te koud. Dan moest ik in de rust naar huis, vreselijk vond ik dat."

Het oog van Gerard valt weer op de ingelijste foto op de kast. Hij benoemt één voor één zijn maten van het oud papier en brengt als vanzelf het gespreksonderwerp op degenen die inmiddels niet meer in leven zijn. "Eén van hen heeft ooit gezegd dat de inzameling van oud papier stopt wanneer wij er niet meer zijn. Daar geloof ik niks van. Het leven gaat altijd door. Dus ook de inzameling van oud papier bij RKAVV."