BFC neemt Syrische vluchtelingen op in de club

Het team van BFC 3 met staand tweede van links Rik van der Wijk en naast hem Anneke Frenk. - Foto: KNVB Media

Een groep Syrische statushouders wilde afgelopen zomer heel graag het trapveldje in Bussum verruilen voor de echte competitie. De Bussumse Football Club (BFC) nam ze op, maakte ze wegwijs in het amateurvoetbal en laat op prachtige wijze zien hoe vluchtelingen kunnen integreren via het verenigingsleven.

Iyad Abdullah volgt gespannen het spel van zijn teamgenoten van BFC 3. Ze spelen tegen Soest 6. Het is een pittig potje waarin wordt uitgedeeld en geïncasseerd. Altijd sportief. Hij zou zo graag meedoen maar een knieblessure heeft hem voor langere tijd uitgeschakeld. Iyad vluchtte drie jaar geleden voor de burgeroorlog in zijn vaderland Syrië. Negen dagen lang stond hij doodsangsten uit op de Middellandse Zee voor hij voet kon zetten aan de veilige wal in Griekenland. 

Verblijfsvergunning 

Nederland ving hem op en gaf hem een verblijfsvergunning. Inmiddels is hij herenigd met zijn vrouw. Samen verwelkomden ze een jaar geleden een zoon. Hij straalt van trots als hij over hen vertelt. En toch zijn er ook zorgen. Om ouders die zijn achtergebleven en dierbaren die zijn gestorven in de burgeroorlog. Iyad: "Op het veld kun je die zorgen even vergeten."

Zo hebben alles spelers van BFC 3 hun eigen verhaal. Het team bestaat volledig uit Syrische statushouders die proberen hun leven weer op te pakken in Nederland. Onder andere door te gaan voetballen. Rik van de Wijk helpt hen daarbij. Hij dient BFC al dertig jaar in allerlei functies, een clubman in hart en nieren. Aan het begin van het seizoen vroeg het bestuur hem om het nieuwe derde team te begeleiden. Daar hoefde Rik niet lang over na te denken. "Draai het maar eens maar om en stel je voor dat jij naar Syrië moet vluchten. Dan hoop je toch ook dat je daar wordt opgevangen en lekker kunt voetballen", zegt hij voor de wedstrijd in het clubhuis.

Bevlogen groep

De stilte in de ruimte geeft de woorden de kans om goed door te dringen. Rik kijkt samen met Iyad en bestuurslid Anneke Frenk terug op het afgelopen half jaar waarin het team zijn weg zoekt in het amateurvoetbal. Anneke legde de eerste contacten. "Ik was net terug van vakantie toen het verzoek van welzijnsorganisatie Versa bij ons binnen kwam. Ze vroegen of er plek was voor de jongens in de club om ze op die manier te helpen om te integreren.

Ze pakken punten. Ik zie lachende gezichten. Daar geniet ik dan van

De mannen speelden tot dan onderling op een trapveldje of op de velden van SDO, de andere club uit Bussum. "Er wonen hier maar weinig mensen met een andere herkomst, maar er was geen enkele discussie om het niet te doen. Dus ik er heen op de fiets met een pak inschrijfformulieren. Anneke zag een bevlogen groep jongens en mannen. "Na afloop zijn we in het gras gaan zitten. Zij hadden natuurlijk ook allemaal vragen. Wat kost het? Kunnen we bij elkaar in een team? Het was een mooie avond, toch Iyad?"  

Professioneel voetbal

Iyad knikt. Hij speelt een grote rol in het contact tussen het team en het bestuur. "We hadden in eerste instantie maar negen man. Dus we moesten er zes spelers bij zoeken. Dat ging heel snel. Nu zitten we op 22 en hebben we een wachtlijst. Iyad voetbalde in Damascus ook. Maar in de Syrische hoofdstad is dat iets anders georganiseerd. "Per wedstrijd zamel je geld in om een veld te kunnen huren." "Je zei ook, dat jullie nu professioneel gingen voetballen", vult Anneke aan. Toen dacht ik: 'Oh, als de verwachtingen maar niet te hoog gespannen zijn', maar Iyad bedoelde: 'Bij een club; in een tenue; en op gras.'

Voordat de bal rolde, kwam er nog wel een aantal vragen op de club en het team af. Iyad: "BFC heeft ons geholpen met de contributie." Die bedraagt 250 euro, net zoveel als de maandelijkse toelage. "Maar Iyad gaf wel aan dat ze moeten beseffen dat het niet gratis is", zegt Anneke. "Zo zijn we op een basisbedrag van 75 euro uitgekomen. De rest betalen ze via vrijwilligerswerk. Een aantal helpt bij de onderhoudsploeg. Anderen geven jeugdteams training. Een jongen weet veel van ICT en gaat ons helpen bij het uitrollen van voetbal-assist. En onlangs bij de vrijwilligersavond heeft het derde voor ons gekookt."

Op de fiets

Zo vinden de Syriërs hun weg binnen de club en komen ze in contact met de andere leden. Dat is belangrijk omdat ze heel graag met elkaar wilden spelen. "Sommigen waren koud in Nederland", zegt Anneke. "Zij voelden zich minder comfortabel bij een verdeling over de andere teams. Voor het volgend seizoen gaan we dat opnieuw bekijken, maar twee jongens trainen nu bijvoorbeeld al mee met de selectie."

De jongens spelen sowieso elke wedstrijd of ze in de WK-finale staan

Een ander punt was het vervoer. Anneke: "We zochten clubs in de buurt, waar ze op de fiets naar toe konden. Dat hebben we ondanks de korte termijn met de KNVB kunnen regelen. En inmiddels heeft het team ook vervoer want in het weekend kunnen we het busje van de kinderopvang lenen. Dat staat hier dan altijd ongebruikt op de parkeerplaats. Zo helpen we elkaar." 

Loslaten

Rik kan zich de eerste keer achter het stuur van het busje nog levendig herinneren. "Het was eind november en ik zong Sinterklaasliedjes voor zeven verbaasde Syrische mannen." Rik nam de jongens in het begin dus bij de hand. Hij verbaasde zich hoe snel het team zich aanpaste aan de Nederlandse voetbalcultuur. "Ik hoefde de meeste zaken maar een keer te vertellen. En daarna deden ze het zelf. Weet je nog Anneke, dat we naar Blaricum fietsten voor de eerste uitwedstrijd? Zaten ze zelf al een uur van te voren in de kleedkamer. En de jongens hadden alles al geregeld. Dan moet je het loslaten." 

Hij blijft wel betrokken. "Laatst speelden ze in Weesp. Dan ga ik toch even kijken. Hoorde ik twee mannen langs de lijn zeggen: 'Zo die jongens zijn wel een stuk beter geworden.' Dat is toch mooi. Ze pakken punten. Ik zie lachende gezichten. Daar geniet ik dan van." Trainer Omar Alshafee verdient alle lof voor het betere spel, zegt Iyad. "Ze trainen twee keer in de week en hij is de hele week bezig met de voorbereiding." Anneke: "De jongens spelen sowieso elke wedstrijd of ze in de WK-finale staan." 

Zelfvertrouwen

Het openingsduel tegen Hoogland trok veel media-aandacht. Anneke: "Na het weekend belde meteen een bedrijf met een vacature. En een gezin in de buurt nodigde een speler uit om langs te komen. Machmoud gaat daar nu elke woensdag heen, om te spelen met de kinderen, te praten en te eten." Maar ook buiten het zicht van de camera's toont BFC de kracht van het verenigingsleven. "Ze gaan allemaal beter Nederlands spreken en krijgen meer zelfvertrouwen. Ali heeft laatst zijn eerste sollicitatiebrief verstuurd. Hij werkt in een hamburgertent in Amsterdam maar wil aan de slag als tandtechnicus. Het beroep dat hij in Syrië ook uitoefende. Want vergis je niet: dit zijn allemaal hoogopgeleide mannen, die alles hebben achtergelaten en weer helemaal opnieuw moeten beginnen." 

Reportage openingsduel De NOS volgde BFC 3-speler Ali Abdulwahab voor het openingsduel van het seizoen tegen Hoogland.

Ook Iyad heeft een baan gevonden. Sinds 1 januari is hij maatschappelijk werker bij Versa. Zo vindt Iyad zijn weg in Nederland. Hij mist alleen het voetbal. "Ik hoop dat ik in de zomer geopereerd kan worden. Langs de lijn blijf je toch teveel denken."

Mochten clubs geïnteresseerd zijn in de ervaringen van BFC dan kunnen zij contact opnemen met Anneke Frenk via: annekefrenk@gmail.com