Vader (47) met zoons (16) in eerste elftal van VV Daarlerveen

Vader Johan Pannen poseert trots met zijn zoons Bjorn (links) en Brayn. - Foto: VV Daarlerveen

Het eerste elftal van VV Daarlerveen beleeft een rampseizoen. De ploeg staat stijf onderaan in de zaterdag 4e klasse met vier punten en maar liefst 85 tegendoelpunten. Het team kampt met vele blessures en onlangs kreeg ook de vaste doelman een schorsing van acht duels. ‘Ieder nadeel heb zijn voordeel’ bleek in het Overijsselse dorp. Teamleider Johan Pannen (47) kwam onder de lat en zijn geadopteerde tweeling Bjorn en Brayn (16) brak door vanuit de jeugd in het eerste elftal. Een familiesprookje.

Bjorn en Brayn stonden wel even te kijken toen ze hun vader onder de lat zagen staan. Johan keepte vanaf zijn vijftiende in de selectie van VV Daarlerveen, maar stopte na zo’n twaalf jaar. Twintig jaar lang had hij zijn keepershandschoenen niet meer aan. Wel nam hij elke week de doelmannen van de club onder handen tijdens de keeperstraining. Het was echter uitgesloten dat hij ooit nog zelf in het doel zou staan.

Tot dit seizoen. Toen de vaste doelman een lange schorsing moest uitzitten, kreeg Johan het verzoek om tot het einde van het seizoen terug te keren onder de lat. "Ik heb ermee ingestemd zodat ik de club kon helpen. Het keepen zelf verleer je niet, maar ik merk wel dat ik ouder ben geworden. Het vallen op de grond valt me zwaar. Ik ben altijd bang dat ik een keer verkeerd terecht kom."

In actie

"Het valt mij mee hoe goed hij nog is", lacht Brayn. "Ik heb altijd goede verhalen over zijn keeperstijd gehoord. Niet alleen van hemzelf, maar ook van andere mensen van de club. Ik vind het heel bijzonder dat ik hem nu zelf in actie kan zien en helemaal dat ik ook zelf op het veld sta."

Want ook Brayn kreeg eerder dit seizoen de kans in het eerste elftal. Als spits van JO17 kwam hij in beeld toen het eerste elftal met personele problemen kampte. In het stroef draaiende VV Daarlerveen krijgt hij slechts weinig kansen. Toch trof hij al een aantal keer doel, waarvan de laatste keer met een juichende vader aan de andere kant van het veld. "De afstand was te ver om naar hem toe te rennen, maar het was wel een speciaal moment. Sowieso is het fijn om met hem in het veld te staan. Wanneer de wedstrijd eenmaal begonnen is, is hij gewoon je teamgenoot. Maar vooraf en in de rust kan ik altijd rekenen op een schouderklopje of complimentje."

Plaatje compleet

Extra speciaal is dat nu ook tweelingbroer Bjorn zijn debuut in het eerste elftal heeft gemaakt. "Ik kon het niet geloven toen ik gevraagd werd voor het eerste elftal. Dat is natuurlijk al speciaal, maar omdat mijn vader en broer er nu ook spelen is het plaatje helemaal compleet. Ik vind het een ongelooflijke eer", vertelt Bjorn trots.

Waar hij vorige week tegen MVV '69 rekende op een wedstrijd bank zitten, moest hij al snel het veld in. “Een speler van ons raakte geblesseerd, waardoor ik na twintig minuten moest invallen. Ik schrok ervan, maar heb me niet laten kennen. Dat is iets wat mijn vader me ook altijd meegeeft. Meer dan je best kun je niet doen. Uiteindelijk speelde ik een hele goede wedstrijd. Mensen noemden mij zelfs de man of the match, supergaaf.”

Dat VV Daarlerveen de wedstrijd tegen directe concurrent MVV’69 met 2-5 verloor en daarmee definitief niet meer van de laatste plaats af kan komen, was een krasje op het debuut van Bjorn. “Heel jammer natuurlijk. Gelukkig kan ik mijzelf niets verwijten. Ik heb alleen maar complimenten gekregen. Ook van mijn vader, die was supertrots. Ik ben direct gevraagd om ook de laatste wedstrijd van het seizoen mee te doen. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.”

Nog één keer

Volgende week zaterdag speelt VV Daarlerveen de laatste competitiewedstrijd. De ploeg moet op bezoek bij BZSV De Blauwwitters. Het is tevens de laatste keer dat vader Johan onder de lat staat. "Ik ga er nog één wedstrijd van genieten dat ik samen met mijn zoons op het veld sta. Hierna is het echt mooi geweest."