Gerard van Zadelhoff(84): ‘Walking Football betekent zóveel voor me’

Gerard van Zadelhoff (l) met zijn Walking Footbalteam bij SEV Leidschendam. - Foto: KNVB Media

Of hij de oudste voetballer is in de regio? Gerard van Zadelhoff knikt. Helemaal zeker weet hij het niet, vult hij haastig aan. “Maar ik ben nog nooit iemand tegengekomen die ouder is dan mijn 84, bijna 85 jaar. En we zijn met ons team, SEV Leidschendam, al een hoop door de regio rondgereisd om het Walking Football te promoten.”

Dat voetbal belangrijk is voor de veteraan is een understatement. Thuis in zijn rijtjeswoning in Leidschendam heeft hij een heuse voetbalkamer gecreëerd, waar hij ongestoord kan genieten van de potjes in de Eredivisie en Champions League. “Mijn vrouw kijkt beneden haar programma’s; soaps en series. Ik kan hier lekker genieten van het voetbal. Zo hebben we allebei onze ontspanning.”

Knusse kamer

Hij heeft er een uitermate knusse kamer van gemaakt, vol met bekers, medailles, krantenknipsels en foto’s uit vervlogen en iets meer recente tijden. Vol liefde laat hij de oude spullen door zijn handen gaan en geestdriftig vertelt hij over elk van hen een verhaal, als was hij niet bijna 85, maar een jaar of twintig jonger. Zijn geheim: ‘Blijven bewegen, blijven voetballen’.

Of hij nooit aan stoppen heeft gedacht? Grijnzend haalt hij een ingelijst opschrift van de muur. Hij leest het hardop voor. “Toen zei Gerard al: ‘Ik denk dat dit toch mijn laatste seizoen wordt…’ Op een dag zei Gerard: ‘Ik denk dat ik er nu toch maar eens mee ga stoppen’. En toen zei Gerard: ‘Laat ik mijn voetbalschoenen toch maar eens aan de wilgen hangen’. Nu, 72 lentes jong, balt Gerard nog steeds. Zij het slechts drie keer in de week.”

Walking Football

Ik ben regelmatig teruggefloten als ik toch begon te rennen, maar het is geweldig om te doen

Hij kan er wel om lachen. Inmiddels twaalf jaar verder knoopt hij nog steeds iedere week de schoenen onder. Op een andere dag inmiddels, dat wel. En met iets andere spelregels. “Ik speel sinds twee jaar nu Walking Football op de donderdagmiddag”, legt hij uit. “Met een aantal andere oude knarren. Maar ik ben de oudste. Het is geweldig. Jammer dat ik er niet eerder van had gehoord.”

Jarenlang speelde hij met een groepje op de vrijdagavond. Iedereen was welkom. Het enige nadeel; op een gegeven moment kwamen ook de zoons van die mannen meedoen. “Hartstikke leuk”, vond Van Zadelhoff. “Maar het tempo ging omhoog. Dat kon ik niet meer bijbenen. De jaren gaan op een gegeven moment toch tellen hè.”

‘Mooi dat je er bent’

Op een dag las hij in de krant over Walking Football, dat bij het nabijgelegen SEV gehouden werd. “Ik ben gaan kijken en voor de zekerheid heb ik mijn tas ook maar meegenomen.” Een grote glimlach verschijnt op zijn gezicht als hij er aan terugdenkt. ‘Mooi dat je er bent’, zeiden de mannen tegen hem. ‘Kun je gelijk meedoen.’ Van Zadelhoff was direct verkocht. “Het is even wennen met de spelregels als je gewend bent om aan gewoon voetbal te doen en ik ben dan ook regelmatig teruggefloten als ik toch begon te rennen, maar het is echt een geweldig spelletje.”

Hij blijft er fit door, knikt hij. En, misschien nog wel belangrijker; hij kan zo de batterij weer opladen. “Ik ben thuis mantelzorger voor mijn vrouw Elisabeth. Dat is zeven dagen in de week. Die paar uurtjes op de donderdagmiddag dat ik kan voetballen, dat is echt zo belangrijk voor me.” Hij is even stil terwijl hij naar de teamfoto’s kijkt die voor hem aan de muur hangen. “Het houdt me geestelijk en lichamelijk op de rails.”

Goud waard

De donderdagmiddag bij SEV Leidschendam houdt me geestelijk en lichamelijk op de rails

De contacten die hij er opdoet, ze zijn goud waard. En niet alleen voor hem is dat het geval, benadrukt de veteraan. “Voor ouderen is het belangrijk dat ze actief blijven. Maar ook dat ze de deur uitgaan en contacten met anderen opdoen. Dat vinden wij bij de voetbal, die kameraadschap. Eerst doen we een warming-up, dan spelen we een partijtje en vervolgens gaan we nog even wat drinken met elkaar. Dat is belangrijk, zeker voor de mannen die alleen zijn achtergebleven.” Hijzelf gaat er meestal na een half uurtje weer vandoor. “Dat weten ze van me. Dan ben ik thuis weer nodig.” Toch is het voor hem lang genoeg. “Na zo’n donderdagmiddag kan ik er weer een week tegenaan.”

Walking Football Kijk hier voor meer informatie over Walking Football.