Jomi Hoeks (23): 'Ik wilde per se bij het team en de vereniging betrokken blijven'

Jomi Hoeks: "Ik weet precies wat ik wil zeggen en hoe ik de aandacht van de groep moet vragen." - Foto: KNVB Media

Zondagen zonder voetbal. Jomi Hoeks (23) kon er zich niets bij voorstellen toen zij de boodschap kreeg dat ze vanwege een chronische enkelblessure moest stoppen met voetballen bij VV Terlo in Bergeijk. Ze besloot trainer-coach te worden van haar oude elftal en start binnenkort met de trainersopleiding JVC. “Ik wilde per se bij het team en de vereniging betrokken blijven.”

Naam: Jomi Hoeks (23)
Team: VV Terlo, Vrouwen 1
Functie: trainer-coach
Werk: boulanger/pattisier

Nooit meer voetballen

“Zo’n drie jaar geleden kreeg ik weer last van mijn rechterenkel. Ik heb zwak kraakbeen, waardoor er stukjes losraken. De enkel is geopereerd en alles is teruggezet, maar ik kreeg wel de boodschap dat ik nooit meer mocht voetballen. De volgende stap zou namelijk zijn dat ik de rest van mijn leven mank zou lopen. Dat wil ik niet. Ik ben namelijk bakker en dat is een staand beroep.”

Wat nu?

“Helemaal stoppen met voetbal was voor mij geen optie. Dat trok ik echt niet. De boodschap dat ik niet meer kon voetballen viel enorm rauw op mijn dak. Heel veel in mijn leven draaide om voetbal. Ik kijk alles op tv, vond trainen heerlijk en ging voor mezelf ook nog extra hardlopen. Een van mijn vroegere trainers zei ooit: ‘Als ik om 3 uur ’s nachts een training plan, dan zal Jomi zeker van de partij zijn’. En daar had hij gelijk in.”

Training geven

“Nadat ik moest stoppen met voetbal, heb ik onze trainer gevraagd of ik hem mocht helpen met de trainingen. Niet veel later gaf hij er de brui aan. Hij verwachtte meer van het team. Maar ja, wij spelen 5e klasse. Dat matchte niet meer. Toen zei hij tegen het team: ‘Als ik jullie was, dan zou ik Jomi lief aankijken om het over te nemen’. In oktober 2022 ben ik ingestapt. Zonder twijfel, binnen vijf minuten heb ik ja gezegd. Training geven op dinsdag en donderdag en op zondag de wedstrijd coachen.”

In het diepe

“Ik zag het meteen zitten. Niets doen op zondag was geen optie. Ik wilde juist heel graag bij het team en de vereniging betrokken blijven, want ik had het altijd heel erg naar mijn zin. Scheidsrechter worden leek me niets, maar het trainerschap leek me leuk. Als speelster dacht ik zelf ook vaak over voetbal na. Tactisch zag ik het altijd goed en in het veld was ik altijd bezig met coachen. Het grote verschil is natuurlijk dat ik eerst een van de meiden was. Nu krijgen ze van mij leiding. Ze luisteren best goed inmiddels.”

Opleidingen

“Het grote voordeel is natuurlijk dat ik het team goed ken. Omdat ik met ze gespeeld heb. Ik weet van elke speelster wat ik kan verwachten en waar ik haar het beste neer kan zetten. Ook realiseer ik me dat het geen prestatieteam is. Natuurlijk willen we elke wedstrijd winnen, maar gezelligheid is ook belangrijk. Voor later zie ik het misschien wel zitten om een stapje hoger te kijken. Ik heb inmiddels de Aftrapmodule voor trainers van de KNVB gevolgd en start dit voorjaar met de basismodule Jeugdvoetbalcoach (JVC). Ik begin bij het begin.”

Gegroeid als mens

“Als kind was ik vroeger heel rustig en verlegen. Tijdens oudergesprekken op school krijgen mijn ouders altijd te horen dat ik veel te stil was. Dan antwoordde mijn moeder dat de leraar maar eens op zaterdag op het voetbalveld moest komen kijken. De hele wedstrijd was ik bezig met het coachen van mijn medespeelsters. Nu, als trainer, leer ik weer andere dingen die me in het dagelijks leven van pas komen. Ik sta nu voor de groep en dat gaat me steeds beter af. Op school moest ik er niet aan denken om een powerpointpresentatie te houden. Dat zou me nu veel makkelijker afgaan. Ik weet precies wat ik wil zeggen en hoe ik de aandacht van de groep moet vragen.”

Waardering

“Ik voel me gewaardeerd als trainer wanneer ik terughoor van de speelsters dat de trainingen leuk waren of dat ze iets nieuws geleerd hebben. Vanuit de club wanneer er regelmatig gevraagd wordt hoe het gaat met het team en of er nog hulp nodig is of dat je iets nodig hebt."

Gezelligheid van de vereniging

“Het liefst had ik natuurlijk zelf nog willen voetballen. Ik ben pas 23 jaar. Maar het heeft me zeker geholpen met verwerken dat ik nu de rol van trainer op me heb genomen. Ik blijf lekker bezig in het voetbal en hoef de gezelligheid van de vereniging niet te missen. Ik zou namelijk niet weten wat ik anders op zondag zou moeten doen.”

Word ook een Clubheld Ontdek hoe jij ook een clubheld kan worden!