Atty Eelkema: 'Heel veel vrouwen zijn geschikt als trainer-coach'

Atty Eelkema en dochter Romee: gedeelde voetbalpassie bij VV Opende. - Foto: KNVB Media

Als kind wist Atty Eelkema (42) al dat ze later het liefst in de sport zou willen werken. De realiteit was dat er voor een vrouw nauwelijks perspectief was op een betaalde baan. Hoe anders is dat nu? Voormalig Oranje-international Eelkema is CIOS-docent voetbalopleiding en trainer-coach bij FC Groningen en VV Opende. "Heel veel vrouwen zijn geschikt om trainer-coach te worden. Waarom zou je het niet gewoon proberen?"

Naam: Atty Eelkema (42)
Club: FC Groningen en VV Opende
Functie: trainer-coach
Werk: CIOS-docent voetbalopleiding

Weinig vrouwelijke coaches

"Meidenvoetbal gaat als een speer. Tegelijkertijd is er een grote achterstand in het aantal vrouwelijke trainers. Waar dat aan ligt? Misschien is de drempel voor vrouwen hoger dan voor mannen. Dat is echt jammer. De opleiding VC1 - voorheen pupillentrainer genoemd - is bijvoorbeeld heel laagdrempelig. Die is voor iedereen weggelegd, ook voor voetbalmoeders van wie hun kind lekker enthousiast aan het voetballen is. Je leert er de basis. Zoals hoe je voor een groep moet staan of hoe je duidelijk uitleg geeft. Dus dat hoeft echt geen drempel te zijn. Iedereen kan die stap maken."

Probeer het gewoon

"Alles is goed in het trainersvak. Als je maar enthousiast bent en de kinderen enthousiast aan het voetballen krijgt. Dan doe je het al goed. Dus, ben je vrouw en lijkt het je leuk? Waarom zou je het niet gaan proberen? Niet geschoten is altijd mis. We hebben een aantal pioniers nodig die zeggen: we gaan het gewoon doen. Heel veel vrouwen zijn geschikt, maar proberen het niet eens. In mijn CIOS-groep zitten nu drie meiden die trainer-coach willen worden. Dat is mooi. Het maakt me trots dat er straks weer nieuwe vrouwelijke voetbalcoaches op het veld staan."  Aan de slag als trainer/coach Of je nu voetbalster bent, voetbalmoeder, (gym)docent, teamleider of tandarts; laat je inspireren! Jij kunt namelijk het verschil maken voor de jongens en meiden door hen aandacht te geven en een leuke voetbaltraining te bieden. Natuurlijk in een veilige omgeving en een leuke sfeer. Jouw vereniging en de KNVB helpen je graag op weg. Meld je aan bij een voetbalvereniging bij jou in de buurt of neem contact met ons op.

Vertrouw op jezelf

"Zelf had ik vaak het gevoel dat anderen het beter konden dan ik. Gek, want vanuit mijn omgeving kreeg ik altijd mee dat ik gewoon goed ben zoals ik ben. Een hartstikke goede trainer. Daarom zou ik iedereen willen meegeven om op je eigen kwaliteiten te vertrouwen. Als je daar vanuit gaat, dan kom je heel ver. Ik kan heel nu echt erg genieten van het feit dat ik voetballers en CIOS-studenten dingen kan bijbrengen."

CIOS-docent

"Ik speelde vroeger altijd op straat. Vaak aan het voetballen. Van jongs af aan wist ik dat ik later iets in de sport wilde gaan doen, maar voor mijn generatie was er nauwelijks perspectief op een baan als trainer-coach. Mijn moeder zei: kies gewoon wat je leuk vindt. Toen ik naar het CIOS ging, heb ik alsnog de voetbalrichting gekozen. Als enige meid tussen de jongens. Ik heb daar een mooie tijd gehad en wilde graag CIOS-docent worden. Dat is gelukt. Als docent probeer ik dicht bij mezelf te blijven: enthousiast en positief ingesteld. Ik geef altijd eerst positieve feedback, daarna volgen de aandachtspunten. Die behandel ik door vragen te stellen. Wat moet er gebeuren? Hoe pas je de oefening aan zodat het beter gaat? Daarna stap ik weg en laat het de student oplossen."

Op het veld trainer, thuis mama

"Ik ben ook nog coach van mijn dochter. Bij de JO9 van VV Opende. Van alles wat ik doe geniet ik daar misschien wel het meeste van. Ze is bloedfanatiek. Haar grote droom is profvoetballer worden en in de voetsporen van Jackie Groenen en Lieke Martens te treden. Prachtig natuurlijk. In het begin vond ze het best lastig om mij als trainer te hebben. Ze had moeite met de scheidslijn tussen trainer en moeder. Die is er natuurlijk wel en daar moet je duidelijke afspraken over maken. Op het veld ben ik de trainer en thuis ben ik mama. Daar moest ze heel erg aan wennen. Zelf vind ik dat minder lastig. Ik behandel iedereen gelijk. Dus ik trek mijn dochter niet voor, maar stel haar ook niet achter. Nu gaat het allemaal heel goed."

Gedeelde passie

"Zaterdag is de mooiste dag van de week. Zonder twijfel. Ik vind het prachtig om te zien dat mijn dochter met zoveel enthousiasme en fanatisme aan het voetballen is. En het allermooiste? We hebben samen een gedeelde passie en dat levert zoveel mooie momenten op. Die zijn onbetaalbaar."