KNVB beker 1997: ’Alsof we de wereldcup wonnen’

Foto: KNVB Media

Sommige clubs doen het altijd goed in de beker. Zo ook Roda JC, dat de afgelopen 25 jaar vijf keer de finale speelde. Hoe word je een cupfighter? We vroegen het aan clubicoon Ger Senden die zowel twee finale’s won als verloor en nu teammanager is van de trotse Limburgse kwartfinalist die in de vorige ronde verrassend PSV uitschakelde. Een bekerzege nestelt zich voor altijd in de genen van de club.” 

Ger Senden is Roda. En andersom. Negentien seizoenen speelde de Spijker van Chevremont voor de club uit Kerkrade. Hij was het vaste gezicht op de elk jaar wisselende elftalfoto. Het haar werd wat dunner. De slapen grijzer. Maar nooit een grammetje vet aan dat tanige lichaam, dat nooit opgaf. Nieuwkomers hoefden maar naar Ger Senden te kijken en ze wisten waar Roda voor stond. Club van koempels, opgericht om de mannen in de mijn na een week onder de grond een beetje licht te geven.

TOPCLUB

"Dat strijden hoort bij Roda”, zegt Senden. "Als je dat als buitenstaander oppikte dan voelde de club als een familie. Veel spelers hebben via Roda de stap naar een topclub gemaakt. Babangida naar Ajax. Tomek Iwan naar Feyenoord.” Maar hij vergeet te zeggen dat Roda in de jaren negentig zelf uitgroeide tot een topclub, die in het seizoen 94/95 als enige het Ajax van Louis van Gaal wist te temmen. Met de kwaliteit kwamen ook de successen in de beker. In 1992 speelde Senden zijn eerste (en Roda’s derde) bekerfinale. In De Kuip tegen Feyenoord. "We waren teveel onder de indruk”, herinnert Senden zich. "Ik stond tegen Blinker volgens mij. Vlak na rust was het al 3-0.” 

Een illusie armer keerde de ploeg terug naar Limburg waar de nieuwe coach Huub Stevens ging bouwen aan het beste Roda ooit. Maar pas onder Martin Jol kon de club in 1997 gaan oogsten. "We hadden een goed elftal met een sterke as: Hesp, Vrede, Van der Luer en Sibon. Maar Jol heeft ons echt bijgebracht dat het hier om een prijs ging. Met die houding stonden we ook op het veld. ’Jongens, we kunnen geschiedenis schrijven.’”

Heerenveen was de tegenstander, dus er lagen kansen. Het werd 4-2 in een finale zoals een finale hoort te zijn. Senden scoorde zelfs, de 2-1. "Ik ging nooit mee met een corner en nu wel. Niemand lette op me. Later kopte ik ook nog een keer op de lat.” De dennenappel ging voor het eerst mee naar Kerkrade en dat wilde iedereen weten. "Ik wist niet dat er zoveel mensen in Kerkrade woonden. Dagenlang werd ik aangeklampt door mensen. Alsof we de wereldcup hadden gewonnen. En dat is het natuurlijk ook voor Roda.” 

TEAMMANAGER

Drie jaar later volgde een tweede zege tegen NEC: 2-0. "Toen hebben we echt mazzel gehad. We speelden niet goed, maar daar heeft niemand het meer over.” Het was net zo’n groot feest. Bij zijn laatste finale, in 2008, wederom tegen Feyenoord zat Senden op de bank. Een bacteriële infectie maakte een einde aan negentien jaar dienen voor Roda. Een afscheid met een prijs zat er niet in. Feyenoord won met 2-0. 

Senden hoefde gelukkig niet te denken aan een leven zonder Roda. Als teammanager staat hij nog altijd op de elftalfoto. Het zijn mindere tijden, dat wel. Roda degradeerde voor het eerst naar de eerste divisie. Maar daarin richt het zich langzaam op met als grootste verrassing de overwinning op PSV in de beker. Hoewel verrassing? "Naast de deur van de kleedkamer hangt een foto van de gewonnen finale.” zegt Senden. „Dat zien die jongens en dan komen er vragen.” Waarop Senden dan antwoordt dat het voelt alsof je de wereldcup wint. 

En zo nestelt een cupfighter zich in de genen van de club.

Kwartfinales KNVB beker woensdag 28 januari:
18.30, Roda JC - Excelsior
20.45, FC Groningen - Vitesse