Lange en slopende testdag zorgt uiteindelijk voor tevreden gezichten bij CP-team

De Nederlandse spelers bij een van de oefeningen. Tom van Reusel bijt het spits af. - Foto: Elisa Ostet

‘Go, go, go! Come on, come on, come on!’, dreunt het in een benauwd hokje op de KNVB Campus. Terwijl Tom van Reusel zich focust op een stel coördinatie-oefeningen, wordt zijn ploeggenoot Roy Flier nauwelijks twee meter verderop afgebeuld in het Engels met een zwaar, maar prachtig Spaans accent. Martijn Loeffen ziet het hoofdschuddend aan. “Daar ga ik echt niet harder van lopen hoor.”

Vroeger was het grijze gebied veel groter. Toen had je altijd discussie, nu nog maar af en toe

De drie spelers van het Nederlands CP-team worden samen met hun teamgenoten Stefan Boersma en Jochem Kintz op een zonnige zondagmorgen aan een haast oneindige serie tests onderworpen in Zeist. De geur van vers zweet vult de ruimte. Dat wordt nog wat de komende dagen wanneer een dikke zestig spelers van de overige landen, voorafgaande aan het EK dat woensdag begint, worden gekeurd met temperaturen die gaan oplopen tot boven de dertig graden…

Grijs gebied

De test worden afgenomen door de IFCPF, de internationale bond voor het CP-voetbal. Spelers worden op basis van deze tests ingeschaald als een speler uit categorie één, twee of drie, al naar gelang de beperkingen die de fysiotherapeuten en dokters bij de spelers vinden. Dat blijft altijd onderwerp van discussie, bekent Tjeu Scholtes, de Nederlandse classifier die bij het testen betrokken is. “Maar vroeger was het grijze gebied zo groot”, gebaart hij met zijn handen wijd uit elkaar. “Nu is dat al een stuk minder. Toen had je altijd discussie, nu nog maar af en toe.”

Enige spanning is er ’s ochtends vroeg, voor dat de tests beginnen, wel te bespeuren bij het vijftal. Geen wonder, er hangt een hoop van af. Word je ingeschaald als een één dan is de kans op speeltijd ineens een stuk groter dan wanneer je wordt aangemerkt als een drie. Ieder team moet immers één of meer spelers uit categorie 1 in het veld hebben staan, terwijl er maximaal één uit de hoogste categorie mag opdraven.

Gezonde spanning

Als dit de lijn is die ze gaan inzetten, is het prima. Daar wordt de sport alleen maar eerlijker van

Bondscoach Max Raeven weet maar al te goed wat dat kan inhouden. “Dat was in Argentinië het geval bij keeper George van Altena”, herinnert hij zich. “Die werd veel hoger ingeschaald dan wij en ook hijzelf hadden gedacht. Uiteindelijk heeft hij daardoor maar een half uur gekeept op dat toernooi.” Stiekem heeft ook de bondscoach daarom wat last van gezonde spanning, bekent hij. “Voor die jongens hè.”

Ook Jochem Kintz kijkt reikhalzend uit naar het moment dat de tests achter de rug zijn en de indelingen bekend. Onderling hebben ze er wel over gesproken, vertelt hij. “Maar ik heb nog steeds niet echt een idee wat ik kan verwachten.” Dat is misschien maar beter ook. Een dikke drie en een half uur vol vermoeiende testen later bewegen de vier veldspelers zich te midden van de classifiers naar veld vijf, dat zich even verderop schuilhoudt tussen de Zeister bossen. Een potje voetbal, dan zit het er op. “We willen ze aan het werk zien wanneer ze echt vermoeid zijn”, verklaart Scholtes. “Dan komen de symptomen vaak beter aan het licht.”

In het verkeerde keelgat

En dus worden de spelers tot het uiterste gedreven en niet iedereen is daar even blij mee. Zeker wanneer een van de testers de jongens bijeen roept om te melden ‘dat ze toch echt wel voluit moeten gaan’, schiet dat bij sommigen in het verkeerde keelgat. “Ik vind het al irritant dat ik die springoefeningen niet goed kan doen”, bekent Van Reusel met een kwaad gezicht. “Maar het is helemaal irritant als er dan iemand naar je toe komt om te vertellen dat je je best niet doet.”

Was er bij mij wat anders uitgekomen, dan was ik verbaasd geweest

Uiteindelijk is het eind goed, al goed voor de meeste spelers. Van Reusel, Kintz en Loeffen worden gecategoriseerd als een één, Boersma en Flier als een twee. “Dat had ik wel verwacht, echt een verrassing is het dus niet”, stelt laatstgenoemde. “Was er bij mij wat anders uitgekomen, dan was ik verbaasd geweest”, reageert ook Loeffen. Bij Kintz blijft de twijfel. “Ik ben een één, maar ze willen me nog zien tijdens de wedstrijd.”

Eerlijkere sport

En die onzekerheid knaagt aan hem, vertelt hij. “Ik had graag duidelijkheid gehad. Voor mezelf, maar ook voor de coach en het team. Nu is het afwachten of ik niet zo goed speel dat het alsnog een twee wordt. Dat is een vreemde situatie.” Boersma zit in eenzelfde schuitje. Hij wordt ‘een hoge twee’ die eventueel nog een drie kan worden. “Als dit de lijn is die ze gaan inzetten, is het prima. Drie en een half uur testen in plaats van een uurtje zoals voorheen het geval was. Maar dan moeten ze dat ook volhouden. En het niet alleen bij ons doen omdat wij de eerste groep waren.” Strenger testen juicht hij evenwel toe. “Daar wordt de sport alleen maar eerlijker van.” 

EK CP-voetbal Lees alles over het EK CP-voetbal in Nederland (25 juli-5 augustus).