De eerste interland: een 110-jaar oude herinnering

Foto:

"De zon stond al laag en we keken allen knipperend tegen de zon in naar den komenden bal", schrijft Eddy de Neve later zelf over zijn tweede doelpunt tegen de Belgen, op die gedenkwaardige 30 april van 1905. Het is de dag dat het Nederlands elftal voor het eerst een officiële interland speelt. Het team is speciaal voor de gelegenheid 's morgens even na negen uur per trein uit Rotterdam vertrokken.

 

Een uitwedstrijd was het geweest, in Antwerpen. Langs het veld van stadion '‘t Kiel staat een heuse beker klaar voor de winnaar zodat er een verlenging nodig is als het na negentig minuten nog 1-1 staat. De tweede helft daarvan is nauwelijks begonnen, wanneer Oranje een hoekschop mag nemen: “Boomsma gaf geen boogschot, maar een kaarsrechten kanjer, die linea recta op mij afkwam (…) de bal ketste op mijn kop terug en ik zag duizend sterren voor mijn ogen dansen. De bal lag in het doel”.

Eddy de Neve scoort en ontpopt zich tot de onmiskenbare held van de wedstrijd: Nederland verslaat België uiteindelijk met 4-1 en De Neve maakt ze alle vier. Hij wordt na afloop van het duel triomfantelijk over het veld gedragen, waar Nederland uitbundig viert dat het zijn eerste officiële internationale wedstrijd heeft gewonnen. Een feest dat in de trein terug naar huis doorgaat: “Het spreekt vanzelf dat ook gedurende het lange traject een dolle vreugde heerschte”, schrijft het Rotterdamsch Nieuwsblad later.

Eddy de Neve. Onlosmakelijk verbonden met die eerste wedstrijd van het Nederlands elftal. Zoon van een KNIL-militair, geboren in Batavia. Het is de tijd dat voetbal nog een elitesport is en een chique keuzecommissie bepaalt wie er uitgenodigd worden voor de nationale ploeg. De tijd ook dat de bondscoach zich nog trots ‘manager’ laat noemen en het gros van de internationals bekenden van hem zijn. En dat de kranten zich nog verbazen over dingen die nu volkomen normaal zijn: “De Belgen speelden evenals de onzen in hun nationaal costuum”, alsof het denkbaar zou zijn dat de spelers bij een officiële interland maar wat aan zouden trekken, zolang de kleur maar ongeveer overeen komt.

De Neve’s carrière in oranje is van korte duur. Als militair verkast hij als 21-jarige jongen naar Nederlands-Indië en daardoor komt hij tot slechts drie interlands, waarin hij vijf doelpunten maakt. Zijn leven in De Oost kent meer tegenslag dan voorspoed, als De Neve zijn broer en later zijn zoon verliest. In 1943 sterft hij, op 58-jarige leeftijd, in een jappenkamp.

Eddy de Neve. Vier doelpunten in de eerste echte wedstrijd van het Nederlands elftal. Een standbeeld heeft het niet opgeleverd, maar vergeten mogen we hem niet.

Door Bas Ticheler