Overleden Wim Jansen speelde twee WK-finales

Wim Jansen was een onmisbare schakel in de succesvolle Oranjegeneratie van de jaren zeventig.  - Foto: Nationaal Archief

Geen Feyenoorder heeft meer interlands op zijn naam staan dan Wim Jansen. De voormalige middenvelder gold als een van de iconen van de gouden jaren 70 van de vorige eeuw. Bondsridder Jansen, die met Oranje 65 interlands en twee WK-finales speelde, overleed vandaag op 75-jarige leeftijd. In oktober, bij het uitbrengen van zijn biografie, werd bekend dat hij leed aan dementie.

Buiten de lijnen was Jansen een introvert persoon. Hij meed de schijnwerpers, deed weinig interviews en hield zich het liefst op de achtergrond. Eenmaal op het veld was de geboren Rotterdammer er meester in om het voetbal simpel te laten lijken. De kleine middenvelder - hij was 1.65 meter lang - leunde daarbij op zijn goede techniek en meesterlijke tactisch inzicht.  

Onmisbare schakel 

Jansen had niet het geniale van generatiegenoten Johan Cruijff of de meedogenloosheid van Johan Neeskens, maar stond altijd op de juiste plaats en kon het spel snel lezen. Hij gold als een typische verbindingsspeler met een zuivere passing en was als organisator een onmisbare schakel in de succesvolle Oranjegeneratie van de jaren 70. 

Jansen speelde destijds in beide verloren WK-finales. In 1974 was het zijn uitgestoken been waarover de West-Duitser Bernd Hölzenbein in de 25e minuut theatraal tuimelde en zo een penalty versierde die voor de 1-1 zou zorgen. Het beeld van de ziedende Jansen die op zijn knieën in het gras woedend met zijn armen zwaaide, ging de hele wereld over. Onmacht, onrecht. "Een vergissing", noemde Duits international Berti Vogts die penalty 23 jaar na dato. 

13 jaar international 

Basisspeler Jansen miste op dat WK geen minuut. Ook vier jaar later, toen Oranje in Argentinië opnieuw net naast de wereldtitel greep, speelde hij vrijwel alle duels volledig, ditmaal als linksback. Alleen in de finale tegen het thuisland werd hij na 75 minuten gewisseld voor Wim Suurbier. Het tekende de fitheid van Jansen wiens interlandcarrière liefst 13 jaar duurde, van 1967 tot 1980. Een paar maanden voor het EK in Italië vertrok hij naar de Amerikaanse profcompetitie en zwaaide daardoor op 33-jarige leeftijd af als international. 

Hoewel Jansen in alles een allrounder bleek, was scoren niet aan hem besteed. In zijn 65 interlands vond Jansen slechts eenmaal het net. Dat was aan het begin van zijn internationale carrière, in 1968 in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Luxemburg (0-2). Jansen hield zich meer bezig met de organisatie en liet de spelers om zich heen beter renderen. 

IJsbal 

Met Feyenoord, zijn grote liefde, won Jansen in de jaren zeventig alles wat er maar te winnen viel: Europa Cup I, Wereldbeker, UEFA Cup, drie landstitels en de KNVB Beker. Verrassend was zijn keuze voor Ajax, in de herfst van zijn loopbaan. Nadat de Rotterdammer terugkeerde uit de Verenigde Staten tekende hij een contract in Amsterdam, tot verbijstering van alles en iedereen die Feyenoord een warm hart toedroeg. Zijn debuutwedstrijd, uitgerekend tegen Feyenoord in De Kuip, duurde slechts 18 minuten. Jansen moest zich laten wisselen, aangezien hij vrijwel niets meer zag vanwege een ijsbal die tijdens de warming-up vanaf de tribunes op zijn linkeroog was gemikt. Een seizoen later nam Jansen afscheid met de landstitel. Na zijn carrière bekleedde hij nog diverse trainersfuncties, voornamelijk bij Feyenoord en in het buitenland. 

De voetbalwereld verliest met het overlijden van de geboren Rotterdammer een groot icoon. De KNVB wenst alle familie en vrienden van Wim Jansen veel sterkte bij het dragen van dit grote verlies.