Jeugdspelers Oranje Nassau Almelo even prof in stadion Heracles

Oranje Nassau onder 13-1 speelde onlangs in het stadion van Heracles tegen FC Trias. - Foto: Oranje Nassau/Carla Afink

Het is waar bijna iedere jonge voetballer van droomt. Een carrière als prof. Spelen in de mooiste stadions. Jeugdspelers van Oranje Nassau in Almelo mogen aan dat beeld ruiken. Geregeld worden wedstrijden van de jeugdteams gespeeld in het stadion van buurman Heracles.

De velden van het Almelose sportpark Ossenkoppelerhoek grenzen vrijwel direct aan het stadion van Heracles. Slechts een poortje scheidt beide accommodaties van elkaar. “En van dat poortje hebben alleen Heracles en wij de sleutel”, schetst Oranje Nassau-voorzitter Bart Monster. Zo gebeurt het dat jeugdspelers van Oranje Nassau zich geregeld terugvinden in een ware voetbaltempel.

Elkaar helpen

De amateurclub heeft een goede band met de betaalde buurman. Al jaren. Toen Heracles enkele jaren geleden het stadion wilde uitbreiden, klopte het dan ook bij Oranje Nassau aan. “Omdat zij wilden uitbouwen, moesten er ook op ons complex een aantal zaken veranderen”, zegt Monster. “Onder meer onze tribune is gesloopt en we hebben een veld ingeleverd. Op een drukke zaterdagmorgen komen we daardoor soms in de knel. Met Heracles hebben we daarom de afspraak gemaakt dat we op die momenten gebruik kunnen maken van hun veld. Als goede buren proberen we elkaar vooruit te helpen. Zo maakt Heracles ook geregeld gebruik van onze velden. Wat dat betreft is dit een win-winsituatie.”

Oranje Nassau probeert zoveel mogelijk te rouleren, zodat alle jeugdteams een keer in het stadion kunnen spelen. Onlangs was het de beurt aan de Onder 13-1. Hun wedstrijd tegen FC Trias (6-3 winst) werd gespeeld in het onderkomen van de Almelose profclub. Hoewel het niet de eerste keer was dat hij er speelde, was het een bijzonder moment voor de 12-jarige Pascal Afink. Hij is fervent supporter van Heracles en vindt zich eens in de zoveel tijd terug op het voor hem heilige kunstgras. “Dit is toch specialer dan wanneer je op een gewoon veld speelt”, zegt het ON-talent. “Het stadion is wel wat leger dan anders, natuurlijk. Maar als ik tijdens een wedstrijd van Heracles op de tribune zit, denk ik vaak: het is toch mooi dat wij hier ook mogen voetballen.”

Boost

Het spelen in het stadion geeft Pascal en zijn ploeggenootjes een soort boost. “Als we op het veld van Heracles spelen, hebben we het gevoel dat we beter zijn dan anders. Meestal winnen we ook als we hier spelen”, klinkt het enthousiast. “Al merk ik dat tegenstanders vaak ook gemotiveerder zijn dan anders. Die willen natuurlijk ook winnen in het stadion.”

De woorden van de jeugdspeler worden beaamd door voorzitter Monster. Hij merkt dat zowel spelers van Oranje Nassau als van de bezoekende club het spelen in het onderkomen van Heracles als bijzonder ervaren. “Zo’n stadion zorgt toch voor een bepaalde entourage. Laatst konden twee van onze meidenteams kampioen worden. Zij hebben allebei hun kampioenswedstrijd in het stadion gespeeld. Dat is natuurlijk fantastisch voor die meiden. Als je kinderen bovendien vraagt wat ze later willen worden, is het antwoord vaak politieagent of profvoetballer. Spelen in een stadion is dan toch een soort sneak preview naar de toekomst.”

Als je kinderen liefde voor voetbal bij wil brengen, kan je ze denk ik geen groter plezier doen dan ze op het gras te laten komen

Oranje Nassau heeft wat dat betreft geluk met Heracles als buurman, beseft Monster. “Het is voor ons een voordeel dat ze op kunstgras spelen”, zegt de voorzitter. “Veel profclubs spelen op echt gras. Dat moet er picobello bijliggen. Daar is het niet mogelijk dat het veld ook wordt gebruikt door jeugdteams van een andere club. Heracles heeft zelf geen jeugdelftallen die op zaterdagmorgen de velden moeten gebruiken. Daardoor kunnen wij er spelen. De spelers kleden zich om in onze eigen kleedkamers, gaan dan het poortje door en spelen de wedstrijd in het stadion.”

Noaberschap

De samenwerking is een mooi voorbeeld van de Twentse Noaberschap. Een vorm van burenhulp, waarbij de ene buur de ander vooruit helpt. Monster hoopt dat deze vorm van samenwerking met Heracles nog lang stand houdt. “We hebben geen afspraken gemaakt hoelang we dit op deze manier blijven doen. We spreken elkaar regelmatig en de samenwerking bevalt goed. Ik vind dat Heracles het kunstgras sowieso op een goede manier benut. Als ze ’s middags thuisspelen, mag de jeugd in het stadion na afloop het veld op. Dat is toch mooi? Als je kinderen liefde voor voetbal bij wil brengen, kan je ze denk ik geen groter plezier doen dan ze op het gras te laten komen.”

En de jeugdspelers zelf? Hun wens om ooit als profvoetballer in hetzelfde stadion te mogen spelen wordt alleen maar groter. Pascal ziet het in elk geval helemaal voor zich. “Het zou mooi zijn als ik hier later ook mag spelen. Ja, dat is wel iets waar ik soms over droom!”