v.v. Drienerlo, de voetbalclub van de Universiteit Twente

Drienerlo - in het zwart spelend - viert een van de zeven doelpunten tegen FC Berghuizen. - Foto: KNVB Media

v.v. Drienerlo is de voetbalclub van de Universiteit Twente. De vereniging wordt draaiende gehouden voor én door studenten. Al bijna 56 jaar lang.

Engelse aanwijzingen klinken over het voetbalveld. ‘You’re offside, John’, ‘Move to the right’. Het is even wennen in het amateurvoetbal, waar over het algemeen Nederlands de voertaal is. Maar niet bij v.v. Drienerlo. De voetbalclub telt tal van nationaliteiten. Grieken, Noren, Duitsers, Fransen, noem maar op. “Ja, dat was in het begin best even wennen”, zegt Lukas Cino, de aanvoerder van het eerste elftal. “In het veld riep je dan ‘Draaien! Draaien! Draaien!, maar vervolgens gebeurde er niks. Daarom probeer ik nu zoveel mogelijk in het Engels te coachen, ook mijn Nederlandse ploeggenoten.”

We reizen deze zaterdag af naar Enschede, naar de Universiteit Twente (UT) welteverstaan. Het opleidingsinstituut beschikt over een fraai gelegen campus. Het oogt ruimtelijk, groen. Als de wind goed staat en FC Twente speelt thuis, dan kan je er het gezang van de supporters van de eredivisionist horen. Maar het is niet het rood van FC Twente dat we deze zaterdag zoeken in Enschede, maar het groenwit van v.v. Drienerlo. De voetbalclub van de UT.

Rijke historie

Drienerlo werd opgericht op 22 september 1964. De club heeft een rijke historie, met onder meer het Nederlands studentenzaalvoetbal kampioenschap en diverse titels in KNVB-competities als palmares. Blikvangers uit het verleden zijn voormalig FC Twente-verdediger Kalle Oranen, die ruim twintig jaar als trainer aan Drienerlo verbonden was. Een andere illustere naam is die van Paul Scheurink, die als speler van Drienerlo doordrong tot de Nederlandse zaalvoetbalselectie. De club begon ooit met 22 leden. Inmiddels is de vereniging gegroeid naar 430 leden. “Maar die staan niet allemaal ingeschreven bij de KNVB”, zegt penningmeester Dion Siekmans. “Dat zullen er zo’n 150 zijn. De rest speelt mee in de interne competitie, zijn studenten die gewoon graag een potje willen voetballen.”

Er hangt een gezellige sfeer op het sportcomplex op de UT. De wedstrijd van het eerste elftal tegen FC Berghuizen (7-2 winst) wordt door een man of vijftig aanschouwd. Naast de dug-out van de thuisploeg staat een groep studenten. De harde kern. Ze drinken halve liters bier van een goedkoop merk. De jongens zorgen met foute nummers uit de jaren 90 ook voor een muzikaal intermezzo tijdens de rust. De oude mannetjes die je bij veel amateurverenigingen langs de lijn ziet staan, zie je hier niet. Net als jeugdelftallen of 35+-teams.

Het zijn punten waarop Drienerlo zich onderscheidt van een ‘normale’ vereniging. “De leden zijn vrijwel allemaal leeftijdsgenoten”, zegt Siekman. “Iedereen studeert. Sommigen bij hogeschool Saxion, maar het merendeel aan de UT. Dat is ook het mooie aan de club: alles wordt door studenten gedaan. Van bestuursfuncties tot commissies.” Ook Cino kan daarover meepraten. Hij mag dan wel speler van het eerste elftal zijn, maar vorig seizoen was hij nog de penningmeester. “Dat hoort bij een studentenclub”, vindt hij. “We regelen alles samen. En verder heerst er hier gewoon een heel fijn sfeertje. Het is gewoon heel gezellig.”

Actief

Drienerlo is een actieve vereniging. Op de evenementenkalender van de club prijken tal van evenementen. Het sociale aspect vormt een belangrijke rol. Want behalve voetbalclub, is Drienerlo ook gewoon een vereniging voor studenten. “Rond het voetbal proberen we van alles te organiseren”, zegt Siekman. “Soms bezoeken we wedstrijden van FC Twente, maar we hebben ook een maandelijkse borrel in de stad. Daarnaast hebben we onze wisseltoernooien. Het voordeel aan Drienerlo is dat we een relatief kleine club zijn. Iedereen heeft onderling veel contact. Dat maakt dat we vrij hecht zijn.”

Het studentenvoetbal heeft echter ook zijn nadelen. Niet iedereen is even trouw aan de vereniging. Siekman vertelt dat team aan het begin van het seizoen soms propvol zitten, maar dat het aan het eind van een seizoen soms lastig is om nog een elftal op de been te krijgen. “We blijven studenten, hè. Soms haken spelers af omdat ze te druk zijn met studie. Anderen moeten afstuderen of vertrekken voor stage of studie naar het buitenland. Dat hoort erbij. Daarnaast zijn er ieder jaar studenten die aan een opleiding beginnen en zich bij ons aanmelden. Maar als de studie dan tegenvalt en ze besluiten te stoppen, dan houdt vaak ook het voetballen bij Drienerlo op.”

Te vroeg

Een ander probleem waar de teams tegenaan lopen, is dat ze vrijwel iedere week in een andere samenstelling spelen. “Voor ons begint het voetbalseizoen eigenlijk drie weken te vroeg”, zegt Cino. “We beginnen vaak met de spelers die nog over zijn van vorig jaar. Het studiejaar begint pas in september. Dan beginnen bij ons ook de selectietrainingen en zien we wie er allemaal in aanmerking komen voor het eerste elftal. Bij ons begint het daardoor vaak pas in oktober een beetje te draaien. Een kampioenschap is daardoor voor ons vaak niet haalbaar. Maar met een goede serie kunnen we ons misschien plaatsen voor de nacompetitie. Al worden die wedstrijden vaak weer op een moment gespeeld, waarop de helft van onze selectie weer is uitgevlogen omdat het studiejaar er dan op zit. Maar ach, ook dat hoort erbij.”

En dan verdwijnt Cino richting het clubgebouw van Drienerlo. Op naar de kantine, waar de wedstrijd nog eens rustig nabesproken wordt. Want ook de derde helft mag niet ontbreken. Het blijven immers studenten.