Jet Jongerius (18): 'Het fluiten heeft me extra zelfvertrouwen gegeven'

Jet Jongerius begon op haar 11e met fluiten. "Als je de kans niet waagt, weet je ook niet of het iets voor jou is." - Foto: KNVB Media

Als vrouwelijke scheidsrechter is Jet Jongerius een uitzondering op de velden. Daar mag van haar best verandering in komen, want wedstrijden in goede banen leiden is een dankbare taak. Bij haar club Delta Sports ’95 uit Houten voelt ze de waardering en ook in het dagelijkse leven heeft de vwo-scholiere profijt van haar tweede hobby. "Het fluiten heeft me extra zelfvertrouwen gegeven."

Naam: Jet Jongerius (18)
Team: MO20-1 bij Delta Sports ’95 uit Houten
Functie: scheidsrechter
Studie: vwo (na de zomer sociologie Universiteit Utrecht)

In de krant

"Zeven jaar geleden, ik denk rond het EK vrouwen in Nederland, stond er een interview met een meisje van mijn club in de krant. Een grote spread met een mooie foto. Zij was scheidsrechter. Ik las dat verhaal en dacht: zou dat iets voor mij zijn? Het leek me in ieder geval leuk om leiding te geven. Ik besloot het gewoon te gaan proberen en meldde me aan bij de scheidsrechterscommissie van Delta Sports ’95. En nu, zeven jaar later, fluit ik nog steeds elke week een wedstrijdje voordat ik met mijn eigen team MO20-1 aan de bak moet."

Leiding geven

"Wat mij echt aanspreekt is het leiding geven. Het spel begeleiden, aan de hand van de regels. Als ik het veld oploop denk ik altijd: dit is mijn wedstrijd en ik ga jullie met mijn kennis van het spel begeleiden. Dat vind ik echt een mooie taak. Daarbij hoort ook dat je in sommige situaties uitleg geeft waarom je een bepaalde beslissing neemt. Wel of geen overtreding. Wel of geen voordeel. Dat vind ik echt het mooiste. Dan zie je ook dat spelers meer begrip en respect tonen naar mij als arbiter.”

Stéphanie Frappart

"Ik kom weinig vrouwelijke scheidsrechters tegen op de velden. Jammer. Een deel van mij wil ook laten zien dat niet alleen mannen kunnen fluiten. Ook vrouwen beschikken over de kennis en capaciteiten. Wat dat betreft vind ik Stéphanie Frappart echt ‘een mooie’. Streng, duidelijk en een leidende positie innemend. Zonder politieagentje te spelen. Eigenlijk fluit ik zoals ik zelf voetbal. Een duwtje mag best, maar geen gekke fratsen of ruzie. Als het venijnig wordt, dan grijp ik in en geef meteen de grens aan."

Reacties

"Die zijn heel wisselend, met name voor de wedstrijd. Van vlaggende ouders die heel enthousiast reageren tot sarcastische toeschouwers met vooroordelen over vrouwen die niet kunnen fluiten. Vaak moeten mensen even wennen. Bij Delta Sports kent iedereen me, dus daar word ik steeds meer gewaardeerd. Bezoekende teams zijn wel eens sceptisch. Of als ik op een toernooi fluit en ik van de 18 scheidsrechters de enige vrouw ben. Dan volgen er wel eens een paar opmerkingen."

Dikke huid

"Niet iedereen is geschikt om te gaan fluiten, daar ben ik eerlijk in. De afgelopen jaren heb ik ook met schreeuwende ouders langs de zijlijn te maken gehad. Of vervelende opmerkingen van spelers gekregen. Voetbal is emotie, maar soms hebben mensen niet door wat vervelende kritiek met iemand kan doen. Maar hoe vaker je fluit, hoe meer je een dikke huid opbouwt. Door ervaring leer je ook hoe je je kunt afsluiten voor dingen. Wordt het te gek, dan geef ik duidelijk aan dat ik er niet van gediend ben. Het zit hem vaak in de emotie van het moment, want na afloop krijg ik altijd een handje van iedereen. ‘Goed gefloten, scheids’, zeggen ze dan. Ook degenen die ik tijdens de wedstrijd een beetje zat was."

Waardering

"Ik word eigenlijk het liefst bedankt met een hand. Dat voelt gewaardeerd in plaats van dat je zonder het veld afloopt. Verder wordt mijn inzet al heel fijn door de club gewaardeerd. Broodje en drankje na het fluiten, en een leuk gesprekje!"

Stevig in schoenen

"Het fluiten heeft mij in het dagelijkse leven extra zelfvertrouwen gegeven. Ervoor gezorgd dat ik stevig in mijn schoenen sta. Je staat in je eentje op een veld met 22 spelers en nog meer ouders langs de lijn. Dan moet je op jezelf vertrouwen. Met hulp van fluit, gebaren en taal de boel zien te leiden. Als dat vervolgens lukt en je wordt geaccepteerd, dan geeft dat zelfvertrouwen. Ik ben geen persoon die in het leven altijd voorop loopt, maar op het veld ben ik wel aanwezig. Dan laat ik zien dat ik degene ben die fluit en de beslissingen neemt. Door het kweken van die dikke huid kan ik meer hebben en laat ik niet over me heen lopen. Vind jij wat van mij? Prima, daar zit ik niet mee. Ik heb een sterke eigen mening, blijf standvastig en kom voor mezelf op. Zowel bij mijn eigen leeftijdsgenoten als bij volwassenen."

Tips en advies

"Denk je erover om te gaan fluiten? Net als ik als 11-jarige destijds? Gewoon altijd proberen. Als je de kans niet waagt, weet je ook niet of het iets voor jou is. Sowieso moet je niet bang zijn voor de mening van anderen. Of vervelende ervaringen aanhoren. Dat helpt je allemaal niet. Als je zelf voetbalt, zit er ook wel eens een mindere wedstrijd tussen, toch? Als ik het in percentages moet uitdrukken, dan vind ik 70% van de wedstrijden heel leuk en 30% wat minder leuk. Daarom zou ik adviseren: ga het gewoon eens proberen. Ik vind het heerlijk om te fluiten. Teamgenoten die ook vrijwilligerstaken uitvoeren zitten drie uur het koffiehoekje te bemannen. Daar moet ik dus niet aan denken. Laat mij maar lekker op dat veld rennen en wedstrijden in goede banen leiden."

Word ook een Clubheld Ontdek hoe jij ook een clubheld kan worden!