EK CP Dag 4: Helemaal uit Vietnam voor CP-talentendag

Bram van der Sluijs heeft plezier met een van de deelnemers aan de clinic framevoetbal. - Foto: KNVB Media

Hij speelt zijn wedstrijden normaal gesproken bij Saigon Ghosts, te midden van zijn Vietnamese vriendjes en onder begeleiding van een coach uit Kameroen. En toch is Berend van Wijk (9) op een druiligere zaterdagmorgen aanwezig bij de CP-talentendag in Zeist. "Geweldig om hem hier bezig te zien", geniet zijn vader.

In Vietnam wordt er heel anders met kinderen met CP omgegaan

Hoe hij zo vanuit Vietnam is beland op de CP-talentendag in Zeist? Zijn vader lacht. Een terechte vraag, vindt hij. “We zijn veertien jaar geleden naar Vietnam verhuisd. Twee keer per jaar komen we terug naar Nederland. Om familie te bezoeken en voor de spalken van Berend. Via zijn fysiotherapeute uit Utrecht zijn we op de CP-talentendag gestuit."

Geweldige kans

‘Papa, waarom heb je mijn schoenen ingepakt’, vroeg Berend hem een paar dagen terug, toen hij zijn reiskoffer uitpakte. “Om de spanning niet te groot te maken, had ik het eerst nog maar niet verteld. Dit is een geweldige kans voor hem. In Vietnam wordt er heel anders met kinderen met CP omgegaan. Daar is het meer een kwestie van: ‘Houd ze maar zoveel mogelijk binnen’ en ‘zorg dat ze zo min mogelijk rennen en vliegen’. Ja, zeg dat maar eens tegen een kind van negen. In Nederland is het veel beter geregeld. Kijk naar deze dag. Het is geweldig voor hem om met kinderen te spelen die hetzelfde hebben als hij.”

Met deze kinderen aan de slag zijn, daar haal je echt zóveel voldoening uit

Op het kunstgras van de KNVB Campus hebben die kinderen de tijd van hun leven. Ook als de regen met bakken uit de lucht komt, willen ze van geen ophouden weten. ‘Wie wil er nog een paar minuutjes door?’, vraagt trainer Bas Disveld. Tien druipende vingers schieten de lucht in. “Mooi hè”, geniet de coach, die bij zijn eigen voetbalvereniging een paar jaar terug het heldenvoetbal introduceerde voor mensen met een beperking. “Met deze kinderen aan de slag zijn, daar haal je echt zóveel voldoening uit.”

‘Dit is toch mooi man’

Verderop staat John Dost. Hij sluit zich volledig bij die woorden aan. “Dit is toch mooi man”, geniet hij van het enthousiasme van de kinderen om hem heen. Hij speelde zelf een aantal jaren in het A-team, maar door blessures werd hij genoodzaakt om al op jonge leeftijd te stoppen. De weg naar Zeist wist hij overigens ‘nog blindelings te vinden’, ook al was het even geleden dat hij zich er moest melden. Hij wijst op de spalk aan zijn onderbeen. “Als ik dit eerder had gehad dan had ik het veel langer vol kunnen houden.”

Tot mijn achttiende had ik geen idee dat ik CP had

Dost is niet, zoals A-international Minne de Vos - die de kinderen ’s morgens nog even moed inspreekt en hen vooral veel plezier wenst - gescout op een talentendag. “Tot mijn achttiende had ik geen idee dat ik CP had. Vrienden van me gingen naar het CIOS en kwamen met dat verhaal terug. Ik heb een proeftraining gedaan en mocht toen dat Oranje pakkie aantrekken. Geweldig!”  

Nooit geweten

CP-teammanager Dennis Straatman, die de dag organiseerde, heeft een soortgelijke ervaring. “We speelden met ons team tegen het team van Marcel Geestman, de toenmalige bondscoach. ‘Heeft die jongen wat?’, vroeg hij mijn teamgenoten. Zo is het balletje gaan rollen. Ik wist wel dat de bevalling niet top was, maar verder niet. Waarschijnlijk had ik anders nooit geweten dat ik CP heb en had ik al die mooie ervaringen nooit meegemaakt.” Het is precies de reden waarom hij zoveel mogelijk publiciteit voor het CP-voetbal wil genereren. “We willen eigenlijk ook starten met een meidenteam, maar dan moeten we er wel een stuk of zestien hebben. Dat is nog wel even lastig.”

Pa, heb je het gezien? Ik heb gescoord

Hét hoogtepunt van de dag is de clinic framevoetbal tussen de middag. Terwijl Rusland tegelijkertijd een paar velden verderop in een uiterst boeiend gevecht Engeland van zich afhoudt (0-1) en later Spanje met 0-3 te sterk is voor Finland, genieten de kinderen zich een slag in de rondte. Zeker wanneer Anouk Hoogendijk een balletje gaat meetrappen. De oud-international is in Zeist om opnames te maken voor ING Only Football. Het slotakkoord in het partijtje is voor Ruben. Hij gaat helemaal uit zijn dak als hij raak schiet. “Pa, heb je het gezien? Ik heb gescoord’, jubelt hij. Zijn beloning; een massage van Hoogendijk. “Hoeveel is het eigenlijk geworden”, vraagt hij zich ineens af. “2-1 verloren”, klinkt het. Het mag de pret niet drukken. En terecht, want een massage van Hoogendijk, wat maakt de score van een simpel partijtje dan nog uit?