Fases van het risicoaanpaktraject

Het traject van het vervolgproces van de risicoaanpak kent fases. Het gaat hierbij om het monitoren, duiden, sturen en straffen. Verenigingen die aanzienlijk progressie hebben geboekt en gedurende het traject zijn opgebloeid, worden niet meer aangemerkt als potentieel risicogeval. Andere verenigingen hebben langer de tijd nodig of kunnen in het uiterste geval worden uitgesloten.

Fase 1: monitoren

Het proces begint bij het monitoren van waar en bij welke verenigingen er zaken aan de orde zijn. Elk weekend ontvangt de KNVB uit verschillende hoeken signalen en feedback. Denk hierbij aan verenigingsfunctionarissen, toeschouwers, spelers, KNVB-officials, verenigingsadviseurs en andere betrokkenen. Bij het monitoren van deze input gaat de KNVB zeer zorgvuldig te werk. In de beoordelingen worden verschillende zaken meegenomen, zoals de ernst van de melding, mogelijke open tuchzaken en punten van gesloten tuchtzaken. 

De KNVB bepaalt vervolgens wat de vervolgactie gaat worden. Bij een combinatie van verschillende signalen maakt de KNVB een actieplan en wordt er overgeschakeld naar de volgende fase van het traject; het duiden van het probleem.

Meldpunt wanordelijkheden Via het meldpunt wanordelijkheden kunnen signalen van ontoelaatbare gebeurtenissen worden gemeld.

Fase 2: Duiden

De signalen van wanordelijkheden zijn inmiddels zo duidelijk geworden dat de vereniging in de tweede fase belandt: het duiden van de situatie. Voor de vereniging is dit het moment dat zij zelf actie dient te ondernemen om de bewuste wanordelijkheden aan te pakken. 

Het duiden gebeurt door middel van een gesprek tussen de KNVB en het verenigingsbestuur. In dit gesprek wordt de ernst van de problematiek besproken en wordt er benadrukt dat er prioriteit gegeven moet worden aan een oplossing. Dit gebeurt middels een plan van aanpak, dat de vereniging houvast biedt om het proces zo secuur mogelijk te doorlopen. Afhankelijk van de aard van de zaken wordt er passende hulp geboden. De KNVB houdt een periode van drie maanden aan waarin de vereniging aanzienlijk stappen dient te hebben gezet in verbetering van de situatie om terug te gaan naar de fase van het monitoren.

Fase 3: Sturen

Wanneer in die drie maanden onvoldoende voorgang is geboekt belandt de vereniging in de fase van het sturen. Waar hiervoor de vereniging zelf leidend wars om het plan van aanpak in goede banen te leiden, neemt nu de KNVB de sturing over.

De vereniging zorgt ervoor dat het plan uitgedragen wordt binnen de vereniging. Leden, vrijwilligers, ouders en andere betrokkenen zijn op de hoogte van de ernst van de zaak en vervullen een rol bij de uitvoer van het plan om de vereniging gezond te maken. In de drie maanden waarin de vereniging de fase van sturen doorloopt is er intensief contact tussen het verenigingsbestuur en de KNVB en legt de vereniging verantwoording af over de vorderingen. Ook de consequenties van een mogelijke verkeerde afloop worden besproken. Tijdens een eindgesprek wordt bepaald of een vereniging dusdanig veel vooruitgang heeft geboekt dat zij het risicotraject mag verlaten.

Fase 4: straffen

Heeft ook de sturende aanpak onvoldoende effect teweeggebracht, dan ziet de KNVB zich genoodzaakt om over te gaan tot het straffen van de vereniging. Deze fase kan ook wel gezien worden als de laatste waarschuwing. Hierbij neemt de KNVB in ogenschouw dat de opgelegde straf passend is voor de situatie waarin de vereniging zich bevindt. Ook hierin geldt dat er maatwerk geboden dient te worden.

De KNVB kan besluiten om een deelstraf uit te delen. Hierbij moet gedacht worden aan het schorsen van bepaalde spelers of van een team door deze uit de competitie te halen. Daarnaast kan besloten worden om het lidmaatschap van de gehele vereniging bij de KNVB op te zeggen.